συγκάρυο

το, Ν

βιολ.

1. πυρήνας τού ζυγώτη που προέρχεται από τη συγχώνευση τών προπυρήνων κατά τη γονιμοποίηση

2. πυρήνας ενός κυτταρικού υβριδίου ο οποίος προέρχεται από τη συγχώνευση κυττάρων από διαφορετικά είδη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. synkaryon < συν-* + κάρυον «καρύδι»].